Solapur Forest Department
Menu
According to the Hindu calendar, Saint Dnyaneshwar was born in the Shaka 1197 (the year 1275), on the eighth day of the waning phase of the moon in the month of Shravan. His birthplace was his ancestral village Apegaon, near Paithan. His parents were Rakhumai and Vitthalpant Kulkarni. He had two bothers, Nivrutti, Sopan, and one sister Muktabai. Saint Dnyaneshwar composed extraordinary spiritual texts at a young age. His works include "Bhavarthadipika" (also known as Dnyaneshwari), "Amritanubhav," "Changadeva Pasashti," "Abhanga Gatha," and "Haripath." These writings were in the Prakrit Marathi language, making them easily understandable to the common people due to their simplicity and poetic beauty.
"माझ्या मराठीची बोलू कौतुके ! परि अमृतातेही पैजा जिंके ।"
"ऐसे अक्षरे रसिके मेळवीन ।!"
In these verses, Saint Dnyaneshwar expresses his pride and admiration for the Marathi language, stating that it is sweeter than nectar. He took immense pride in and expressed great importance for the Marathi language. At the sacred pilgrimage site of Alandi near Pune, at the young age of twenty, Saint Dnyaneshwar attained Samadhi on the Kartik Vadya 13, Shaka 1218 (year 1296). This area is also revered as a divine place.
"जो जे वांछिल तो ते लाहो प्राणिजात हे।"
Saint Dnyaneshwar, who is concerned for the welfare of all beings, is affectionately addressed in the Vaishnav tradition and by other people as "Mauli" with great love and reverence
स्वयंपाकात स्वाद आणि सुगंधासाठी याची पाने वापरली जातात.
स्वयंपाकात स्वाद आणि सुगंधासाठी वापरली जाणारी तुळस. याची उंची अतिशय कमी असते. याची पाने लहान व लंबगोलाकार असतात. पानांचा पृष्ठभाग हा थोडा खडबडीत असतो. पाने चुरल्यावर अतिशय सुंदर असा वास पसरतो
याची पाने देखील थोडी लांबट आकाराची असतात. मंद सुगंध असतो. पाने चूरल्यास लिंबासारखा वास येतो
याची पाने इतर तुळशींच्या मानाने लांब असतात. ही पाने चुरल्यास त्यांचा मारीगोल्डच्या फुलांसारखा वास येतो.
आपल्या येथे सब्जाचे झाड खास त्याच्या बियांसाठी लावले जाते. शरीराला थंडावा देणारा सब्जा उन्हाळ्यात महत्वाचा ठरतो. जागोजागी मिळणारा वर्ल्ड फेमस फालुदा, सब्जा शिवाय बनू शकत नाही. या तुळशीची पाने व बिया सरबतात घालून प्यायल्याने उष्णता कमी होते. विंचू दंशावर सब्जा तुळशीचा पाला चुरडून लावला जातो
अतिशय तीव्र असा सुवास असलेली ही तुळस विशेष औषधी आहे. याची फुले लाल रंगाची असतात. पानांचा चोथा त्वचाविकारांवर वापरला जातो. तसेच न भरणाऱ्या जखमांवरही हा पाला लावला जातो. जंगली पद्धतीने वाढणाऱ्या या तुळशीचे ‘रान तुळस’ असेही नाव आहे
या तुळशीचे खोड, पाने, व मंजिऱ्या कमी-अधिक प्रमाणात गडद जांभळ्या रंगाची असतात. उन्हात वाढलेल्या व जुन्या झाडांमध्ये हा रंग जास्त ठळकपणे उठून दिसतो. याच तुळशीला ‘काळी तुळस’, असेही संबोधले जाते. या तुळशीचे पाने खाल्ल्याने सर्दी-खोकला, ताप यावर लवकर आराम मिळतो
राम तुळस ही मोठ्या पानांची, उंच व रानटी पद्धतीने वाढणारी तुळस आहे. याची पाने पोपटी रंगाची असतात. या तुळशीच्या पानांना लवंग सदृश, मसालेदार असा सुवास येतो. पोटाच्या विकारांसाठी ही तुळस उपयुक्त आहे. या तुळशीला ‘लवंगी तुळस’, असेही संबोधले जाते